Fietsen met hulpmotor

[singlepic id=907 w=568 h=426 float=]

[singlepic id=906 w=300 h=225 float=right] [singlepic id=905 w=300 h=225 float=right] [singlepic id=904 w=300 h=225 float=right] [singlepic id=903 w=300 h=225 float=right] [singlepic id=902 w=300 h=225 float=right] [singlepic id=901 w=300 h=225 float=right] Wie heeft in Nederland niet met een Solex of Berini ‘eitje’ of  Victoria Vicky gereden of in de la, oude foto’s van oma of opa gevonden met hun eerste motorvoertuig, die zij bij harde wind moesten aanvullen met ouderwetse voetenarbeid via de aanwezige trappers… Maar dit was de nieuwe rage van de jaren ‘50 en ook na de moeilijke oorlogsjaren het enige dat betaalbaar was. De meeste modellen waren ook geschikt voor dames met lange rokken, voor mijnheer pastoor, voor jong en oud. Vooral Nederland had een legioen aan fietsen met hulpmotoren, eigen aan een vlak land. In Frankrijk zag ik een Solex prototype met twee motoren, een vooraan en een achteraan om toch de klim aan te kunnen.

Over heel Europa had je dergelijke ontwerpen, zowel met rol, snaar als kettingaandrijving. De een al handiger om op een fiets te plaatsen dan de ander. De een verkocht als compleet geheel, de andere in kits door de plaatselijke fietshandelaar te monteren. Bekende merken waren Le Poulin, Mosquito, Amo, Cyclemaster, Itom, Velovap, Motobécane, Bianchi (Aquilotto) en Lohman.

Zo ook in België waren merken met rolaandrijving bezig: Royal Nord (type the president) op het achterwiel, Flandria (Avaros) op het voorwiel zelfs in concurrentie op het Franse grondgebied. Flandria was heel gekend voor sportieve bromfietsen, een van de grootste fiets- en bromfiets fabrikanten in Europa van de jaren zestig, een familiebedrijf (familie Claeys) dat de hele regio van Zedelgem/Brugge werk verschafte, met heel wat filialen in Europa, maar steeds met wrijvingen onder familieleden waardoor plots door onenigheid een muur in de fabriek werd gebouwd en een halfbroertje Superia ontstaat, met eigenaar Remi Claeys. Superia bleef bromfietsen maken tot 1985 om dan over te schakelen naar andere artikelen. De enige Flandria fabriek die nog bestaat is net over de grens met Frankrijk in Warneton. Enkel de naam verwijst naar het roemrijke merk maar er worden al lang geen bromfietsen meer gemaakt, hoewel de jongere generatie nog steeds fier is wat in het verleden daar werd gemaakt. De Flandria Record, het topmodel staat in hun huidige fabriek tentoongesteld.

Het nieuwe merk gebruikte op zijn bromfietsen voornamelijk Sachsblokken maar voor zijn hulpmotor met rolaandrijving het  overbekende ‘eitje’. Het type heette “Supex” wat bijna een samenvoeging was van Superia en Solex.

Een collega wilde van een kader af waarop Superia stond, maar wat moest daarop komen. Snel werden enkele verzamelaars van folders gebeld en die hadden onmiddellijk een oplossing, een Berini M13. Het geluk zat mij wel heel erg mee want de eerste garage waar ik op zoek ging was het al raak, die man had drie fietsen met hulpmotoren, waaronder een ‘eitje’ en zo kon ik eindelijk alles op punt stellen. Het systeem van de motor op het voorwiel, is hier niet met handvat zoals bij een Solex, maar met een simpele kabel naar het stuur net zoals je remt. Het kleine blok van 32 cc heeft een roterende inlaat en kon toch een 30 km per uur halen. Snel genoeg om voor het werk nog even je vrouw een knuffel te geven en toch op tijd aan te komen.

Hoeveel van deze exemplaren ooit gemaakt werden is mij een raadsel, en hoeveel bleven er over? Tot nu toe heb ik er geen tweede gezien en daar ik toch in de streek van de fabriek woon en heel veel bij verzamelaars ben vind ik het uitermate vreemd dat ik de enige zou zijn.

Wie bezit nog zo’n unicum laat mijn even schrikken aub. Johan Schaeverbeke, via email johan.schaeverbeke@base.be. De fietsen met hulpmotoren zijn te zien in het oldtimer motoren museum te Oudenburg in Vlaanderen: www.oldtimermotorenmuseum.be.