Van Borrelglas tot Driewieler

Je bent jong en je wilt “wat”

Dat “wat” was een heuse Honda CR93 125cc twin productieracer die zo rond 1973/74 de renstal kwam versterken, dé productieracer waar ook Cees van Dongen en Wil Hartog op hebben geschitterd. De viertakt Honda werd opgevolgd door een eigenbouw racer in de vorm van een 125cc Honda Elsinore 125cc tt crossmotor in een eigenbouw frame met als bijzonderheid een omgedraaide cilinder, dus de uitlaat rechtstreeks naar achteren. De Elsinore liep goed maar werd in 1980 opgevolgd door een echte 125cc tt Honda watergekoelde productieracer waarmee hij tot 1986 reed en die nog steeds op de plank staat! De resultaten met die Honda waren gelet op de sterke concurrentie bijzonder goed, zo goed dat hij op een gegeven moment heel hoog in de klassering om het kampioenschap stond maar toen wegens geldgebrek moest afhaken. Een 125cc Aermacchi racer maakt ook nog onderdeel uit van Eef’s racestal.

Waarom zou je, wanneer je al in de 50cc en 125cc klasse rijdt, er niet nog een bijpakken, in dit geval de 500cc klasse, je bent immers toch al op het circuit. Het 500cc-“ijzer” werd een twin Suzuki. Gewoon weer een blok in een eigenbouw frame. Op een gegeven moment reed hij per wedstrijd in drie klassen, een spannend en enerverend race-“bestaan”. Na 3 jaar zo geracet te hebben kon bruin dat toch niet meer trekken. 

Toen werd het wat de racerij betreft enkele jaren stil in huize Van Mill, maar ja het bloed kruipt waar het niet gaan kan en toen zoon Ramon van 5 en dochter Wanda van 9 wilden gaan jeugdcrossen kon Eef geen nee zeggen. Dat crossen begon op het toenmalige circuit in Leidschendam. De goedbedoelde raadgevingen aan zoon en dochter resulteerden in de opmerking dat wanneer hij het toch zo goed wist, dan zelf maar eens op een crosser moest klimmen. Maar dat viel eventjes zwaar tegen, want hij werd op zijn kwartliter Honda links en rechts voorbij gereden en dat was op de wegrace circuits wel anders geweest. Maar al doende leert men en hij reed 4 jaar solocross. 

Crosscombinatie
Solocrossen is leuk, maar met een driewieler moet nog leuker zijn en daarom werd er een klein stukje zijspandroom verwezenlijkt met de zijspan crosscombinatie, waarmee Eef en zoon Ramon in 1990 startten. Met V.M.C.- en al rap E.M.L.-zijspancombinaties met de nodige zelfgemaakte aanpassingen, werd zo’n 6 jaar gecrosst, zowel bij de KNMV als bij de MON, waarbij ook dochter Wanda wel eens in de bak zat. Wanda kocht op een gegeven moment zelf een combinatie en stuurde dit span als stuurvrouw met een vriend in de bak zo’n 4 jaar over de crosscircuits.