Ducati 125 Sport – moment van waarheid

[nggallery id=66]

Inmiddels was het eind juni en samen met zwager Ron – hij gaat altijd mee als ik weer eens een motor koop – ging ik de Ducati met de trailer ophalen. Toen zag ik pas was 25 jaar eenzame opsluiting in een vochtige schuur met deze eenpitter had gedaan. Hij was er niet bepaald beter op geworden. Mijn buurman, ook al zo betrokken bij mijn motoraankopen, tipte bij terugkomst dat er op marktplaats een instructieboekje van zo’n 125 te koop werd aangeboden. Die tip liet ik natuurlijk niet onbenut en voerde mij naar Hans en Kees. Beide ook helemaal gek van motoren en zij toonden mij de weg naar de onderdelen die ik ongetwijfeld nog nodig zou hebben. In ieder geval stond de Ducati nu droog en warm en kon ik onbezorgd op vakantie. Een ideale gelegenheid om eens even rustig op te restauratie voor te bereiden. Het instructieboekje ging mee.

Ik nam mij voor om de motor 95% origineel te houden. Maar wat is origineel? De zilverkleurig gespoten spatborden naar mijn idee in ieder geval niet. Ik vond op het internet dan ook geen enkele 125 die met zilver metallic gekleurde spatborden was uitgevoerd.